Skip to main content

Ruch ludowy u zarania tworzyły również kobiety. Bez Was nie ma przyszłości – takimi słowami przywitał ponad pół tysiąca pań na I Ogólnopolskim Spotkaniu Kobiet Władysław Kosiniak-Kamysz, prezes PSL. W Sejmie odbyła się konferencja PSL „Rzeczpospolita jest Kobietą”.


Ponad pół tysiąca pań wzięło udział w zorganizowanym w Sejmie przez ludowców I Ogólnopolskim Spotkaniu Kobiet. Pod hasłem „Rzeczpospolita jest kobietą” działaczki ruchu ludowego rozmawiały m.in. o poszanowaniu praw kobiet, o podejmowanych działaniach i wspieraniu i integracji środowiska kobiecego.


Panie dyskutowały także o tym, czy jest łatwo pogodzić życie osobiste z zawodowym i polityką. Obecny na konferencji lider PSL Władysław Kosiniak-Kamysz przypomniał także olbrzymi wkład w współtworzenie polskiego ruchu ludowego. – Ruch Ludowy u zarania tworzyły również kobiety. Bez Was nie ma przyszłości – stwierdził Kosiniak-Kamysz.

Niezłomne kobiety ruchu ludowego

To głownie panie, działaczki ruchu ludowego prowadziły działalność oświatowo-wychowawczą, samokształceniową i samopomocową. Działaczki organizowały biblioteki wiejskie, kursy korespondencyjne, szkoliły się jako wychowawczynie dziecińców wiejskich, zdobywały doświadczenie i wspomagały w prowadzeniu gospodarstwa domowego.

Kobiety pełniły także pełniły szereg ważnych funkcji w konspiracji, podczas II wojny światowej pod nazwą Ludowy Związek Kobiet, liczący ok. 20 tys. osób. Z jego szeregów rekrutowały się działaczki Zielonego Krzyża, niosącego pomoc sanitarną żołnierzom Batalionów Chłopskich oraz prześladowanym przez okupanta. Wiele z nich zapłaciło najwyższą cenę.

Medal im. Zofii Solarzowej

Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego zapowiedział, że na najbliższym posiedzeniu Rady Naczelnej PSL złoży wniosek o ustanowienie Medalu im. Zofii Solarzowej dla zasłużonych działaczek ruchu ludowego.

Zofia Solarz, pseudonim „Chrzestna” była wybitną i zasłużoną działaczką ruchu ludowego – pedagog, instruktor teatralny, organizatorka uniwersytetów ludowych, działaczka harcerstwa i ruchu ludowego. Urodzona 8 lutego 1902 w Odessie jako Zofia Michałowska, zmarła 22 stycznia 1988 w Warszawie.


Wychowana w rodzinie ziemiańskiej. Od 1918 r. działała w harcerstwie, w 1920 wstąpiła na ochotnika do wojska. Brała udział w tworzeniu pierwszego w Polsce uniwersytetu ludowego (Wiejski Uniwersytet Ludowy w Szycach, od 1930 Wiejski Uniwersytet Orkanowy), gdzie pracowała jako wykładowca do jego zamknięcia przez władze w 1931 r.

W 1925 wyszła za Ignacego Solarza, dyrektora tej placówki. w latach 1931-1939 była wychowawcą i wykładowcą w Wiejskim Uniwersytecie Orkanowym w Gaci . Po aresztowaniu w 1940 męża, poszukiwana przez gestapo, wykładała na tajnych kursach i współpracowała z redakcjami czasopism konspiracyjnych ruchu ludowego.

W okresie 1944–1945 organizatorka kursów dla przedszkolanek w Handzlówce, 1945-1948 kierowniczka Uniwersytetu Ludowego w Brusie, 1948-1949 pracowała w Związku Zawodowym Pracowników „Społem” jako instruktor artystyczny przy Zarządzie Głównym, 1949-1953 w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Działała w Towarzystwie Uniwersytetów Ludowych. Prowadziła amatorskie teatry wiejskie i robotnicze oraz Zespół Pieśni i Tańca „Podhale” w Białym Dunajcu.


Autorka opowiadań, wierszy i pieśni, w tym partyzanckich – m.in. hymnu Batalionów Chłopskich. Odznaczona odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowana w alei zasłużonych na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie.