Niecały miesiąc temu wspólnie uczestniczyliśmy w uroczystościach upamiętniających Stanisława Mikołajczyka. – Zwrócimy się do prezydenta Andrzeja Dudy o pośmiertne odznaczenie Mikołajczyka orderem Orła Białego – zapowiedział wtedy Władysław Kosiniak-Kamysz, prezes ludowców. Zgodnie z zapowiedzią PSL złożyło właśnie pismo w tej sprawie do głowy państwa.
„Stanisław Mikołajczyk wywodził się ze wsi i ruchu ludowego, ale stał się przywódcą całej Polski. Zawsze charakteryzowała go trwałość poglądów i zasad oraz trzeźwość w ocenie faktów i szacunek dla rzeczywistości, ale bez uginania się przed nią.” – podkreśla we wniosku do prezydenta Władysław Kosiniak-Kamysz, prezes PSL.
Ludowcy złożyli swój wniosek do Prezydenta Andrzeja Dudy. „Nadanie Orderu Orła Białego w 70. rocznicę sfałszowanych wyborów do Sejmu Ustawodawczego z 19 stycznia 1947 roku byłoby symbolicznym uczczeniem wybitnego męża stanu i obrońcy demokracji” – pisze dalej.
Order Orła Białego jest najwyższym i najstarszym odznaczeniem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej. Nadawany jest najwybitniejszym Polakom za znamienite zasługi dla pożytku kraju.
Stanisław Mikołajczyk jest jednym z największych polskich polityków w XX wieku, który nie tylko był premierem rządu na uchodźstwie, ale również prowadził PSL, jedyną siłę opozycyjną przeciwko komunistom w sfałszowanych wyborach w styczniu 1947, po których nastąpiła klęska polskiej demokracji i początkiem totalitaryzmu.
Był jednym z najaktywniejszych polityków rządu na uchodźstwie we Francji, a następnie w Londynie. Po śmierci gen. Władysława Sikorskiego objął stanowisko premiera. W czasie pełnienia tej funkcji dążył do takiego porozumienia z ZSRR, które realizowałoby uzasadnione aspiracje narodowe Polaków. Wobec coraz zuchwalszych żądań Stalina oraz słabnącego poparcia dla sprawy polskiej u przywódców Wielkiej Brytanii i USA, spotkało go niepowodzenie. Od początku swych rządów spotykał się także z silną opozycją polityków sanacji i endecji. Jako szef rządu RP na emigracji S. Mikołajczyk był dwukrotnie w Moskwie. W sierpniu 1944 roku prowadził rozmowy z Józefem Stalinem. W październiku tego roku uczestniczył w konferencji trzech mocarstw, gdzie mówiono m.in. o kwestii polskiej.
Po śmierci Witosa, na Kongresie PSL w styczniu 1946 roku, został prezesem Stronnictwa i podjął walkę z sowietyzacją Polski. W latach 1945-1946 był posłem do Krajowej Rady Narodowej a w 1947 roku na Sejm Ustawodawczy. Dla Polaków stał się wówczas symbolem oporu i niezależności. Przechodząc do opozycji wobec Polskiej Partii Robotniczej i komunistycznego rządu PSL poniosło olbrzymie konsekwencje. Poniósł je także Mikołajczyk, któremu groziło aresztowanie.
W październiku 1947 został zmuszony do emigracji do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził aktywną działalność polityczną uczestnicząc w pracach Międzynarodowej Unii Chłopskiej.
Dla komunistycznych władz w Polsce Stanisław Mikołajczyk wciąż był groźnym przeciwnikiem. Próbowano z nim walczyć różnymi metodami. W roku 1949 na mocy uchwały Rady Ministrów S. Mikołajczyk został pozbawiony obywatelstwa polskiego. On i jego współpracownicy z PSL na emigracji byli poddani stałej obserwacji przez służby bezpieczeństwa PRL. Przez ponad pół wieku propaganda PRL-owska tworzyła fałszywy wizerunek Stanisława Mikołajczyka jako zdrajcy i wroga Polski przekazując fałszywy obraz PSL i jego przywódcy.
