Mija 115. rocznica urodzin jednego z największych polityków Ruchu Ludowego Stanisława Mikołajczyka, premiera polskiego rządu na emigracji, przywódcy PSL po śmierci Wincentego Witosa.
Stanisław Mikołajczyk urodził się 18 lipca 1901. W wieku 21 lat wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Został sekretarzem klubu parlamentarnego stronnictwa, a po zjednoczeniu ruchu ludowo-chłopskiego sekretarzem Stronnictwa Ludowego. W 1937 roku po ogłoszeniu strajku generalnego przejął kierownictwo Stronnictwa Ludowego. W czasie wojny na emigracji w 1940 roku zastąpił Ignacego Paderewskiego na stanowisku przewodniczącego Rady Narodowej. Pod koniec 1941 roku został wicepremierem, a po śmierci Sikorskiego 4 lipca 1943, premierem.
Kierowane przez niego Polskie Stronnictwo Ludowe stało się silną partią, skutecznie konkurującą z Polską Partią Robotniczą i Polską Partią Socjalistyczną. Przyszło mu kierować partią w jej najtrudniejszym, powojennym okresie.
Wracając do Polski, w Warszawie i w Poznaniu był witany jak mąż opatrznościowy i przywódca narodu. Stał się politykiem o największym poparciu w kraju. Dla komunistów to było jak wyrok. Mimo to, kilkanaście miesięcy miał nadzieję, że możliwa będzie współpraca z nową władzą.
Po prawie dwóch latach nie miał już żadnych złudzeń. Zagrożony aresztowaniem przez komunistyczne władze, Stanisław Mikołajczyk musiał uciekać z Polski. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych i do śmierci pozostał aktywnym politykiem na wygnaniu. Zmarł w Waszyngtonie, 13 grudnia 1966 roku. Został pochowany w wolnej Polsce, na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu.
W 2000 roku pośmiertnie został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski – Polonia Restituta.
